İtalyan yeni gerçekçiliği, 2. Dünya savaşı sonrasında faşist Benito Mussolini yönetiminden çıkan fakirlik ve depresyon içerisindeki İtalyan halkının durumunu, sinemada o güne kadar denenmemiş bileşenler ve alışılmadık tekniklerle anlatan günümüz modern sinemasının temellerinin atıldığı sinema akımıdır.

Fransız Şiirsel gerçekçiliği sinemada anlatımda katmanlı bir yapıya geçiş için en etkili yöntemlerin ortaya çıktığı akımdır. Şiirsel gerçekçi filmlerde kullanılan yenilikçi anlatım teknikleri ile sinema gerektiğinde özgürlükçü, politik ve kuralsız davranabilen bir sanat disiplinine dönüştü. Bu yeni yetkinlikler başta Fransız sineması olmak üzere bağımsız sinemanın ve dünya sinemasının gelişiminde önemli katkı sağladı.

İki Dünya savaşı arasında, ekonomik kriz içerisinde boğuşan İngiliz halkının birlik içerisinde tutunabilmesi için yeni ve etkileyici propaganda yöntemlerinin ihtiyacı ortaya çıktı. İngiliz hükümetinin desteği ile uzun çalışmalar ardından ortaya çıkan yaklaşım ile belgeseller sadece belgeleme yapmakla kalmayacak aynı zamanda propaganda ve ticari sorumluluklar da yüklenmeye başlanacaktı.

Rus sinemacılar 1. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında Rus tarihinin yanısıra sinema tarihine de şekil veren Soviet Montage teorisini geliştirdi. Geliştirilen teoriye uygun olarak yaklaşık 10 yıl boyunca birçok Soviet montage filmi çekildi. Sovyet Montaj filmleri yenilikçi montaj teknikleri ile sinemaya yepyeni bir yetkinlik kazandırdı. Anlatımı güçlendiren bu yetkinlik ile sinema 1. Dünya Savaşı’ndan Ekim Devrimine ve iç savaşa sürüklenen Rusya’da, kitlelerin yönlendirilmesi için önemli bir propoganda aracı haline geldi.

20. yüzyılın başında, 1. Dünya Savaşı (1914-1918) tüm Avrupa’yı değiştirdi. Avrupa ülkeleri ekonomi, sosyoloji, bilim, ticaret, sanayi ve sanat gibi konularda günümüzü şekillendirecek bir değişim içerisine girdi. Henüz erken dönemlerini yaşayan sinema bu değişimi geçiren başlıca sanat disiplinlerinden biri oldu. Sinema kalıcı şekilde 1. Dünya Savaşı’nın etkilerini yüklendi. German Expressionism sinemada yaşanan bu değişimi en iyi aktaran akımlardan biri oldu.

Fransa, Cinema of Attractions ve Film d’Art akımlarının ardından sinemayı şekillendiren bir başka akıma daha ev sahipliği yaptı. Avant-garde bir akım olan French Impressionism, kısa sürede tiyatro uyarlamaları ile ön plana çıkan Film d’Art akımının yerini aldı. French Impressionism, günümüz sinemasına çok benzer bir sinema deneyimini, sinemanın oldukça erken bir döneminde izleyicilerine yaşatacaktı.

Film d’Art akımı, 20.yy başında Fransa’da, sinemaya sistematik şekilde tiyatro eserlerinin uyarlanmaya başlanması ile ortaya çıktı. Film d’Art akımı, Cinema of Attractions akımı ile yaygın izleyici kitlelerine ulaşan sinemanın nitelikli öykü, teknik ekip, oyuncu ve yönetmenler ile icra edilmesini sağladı. Sinema Film d’Art akımı ile ilk defa sanat statüsüne taşındı.

Sinema ilk çıkış noktasında sadece hareketlerin kaydedilmesinden ibaretti. 19 yy. sonunda hareketin kaydedilmesi ve izleyicilere filmler vasıtasıyla gösterilmesi izleyicilerde önemli bir etki yarattı. Gösterilen filmler sanatsal kaygılardan daha çok teknik bir buluş olan kameranın kabiliyetlerini sergileme amacını barındırdı. Sinemanın ilk akımı olarak değerlendirilen Cinema of Attractions akımı ile sinemanın ana enstrümanı olan kamera ve filmin, hareketi kaydetmek dışında o hareketi manipüle edebilme yeteneği ortaya çıkacaktı.