Fransız Şiirsel Gerçekçilik Akımı

La Belle Nivernaise, Emile Zola’nın Nana romanından uyarlanan ve yönetmen Jean Epstein tarafından 1924 yılında çekilen bir Fransız filmdir. Filmin öyküsü, kanalda bir barge işleten bir ailenin hikayesini anlatır. Geleneksel yaşam tarzlarını modernleşmenin tehdit ettiği bir dönemde, aile barge’larının güvenliğini ve varlıklarını korumak için mücadele ederler. Filmin konusu aşk, sadakat, dayanışma ve geleneksel yaşam tarzlarına karşı modernizasyonun etkileri gibi temaları ele almaktadır.

“The Faithful Heart” (Sadık Kalp), Jean Epstein’in yönettiği ve Gina Manès ve Léon Mathot’un başrollerini paylaştığı 1923 yapımı bir romantik dram filmdir. Film, bir aşk üçgenini konu alır. Bir ressam olan Jacques, sevgilisi Jeanne’in kendisini terk etmesi sonrası, evli bir kadın olan Germaine ile bir ilişkiye başlar. Ancak, Jeanne’in geri dönüşüyle, Jacques’in sadakati ve Germaine ile olan ilişkisi test edilir. Film, aşkın, sadakatin ve özverinin önemine vurgu yapar.

“Six et demi onze” (6,5:11), Jean Epstein’in yönettiği 1927 yapımı sessiz bir filmdir. Film, kırsal Fransa’da geçen bir hikayeye odaklanır. Ana karakter olan Martine, çiftlikte çalışan bir kızdır. Hayatı, beklenmedik bir şekilde zengin bir aile ile tanışması sonrası değişir. Ancak, Martine’in geçmişiyle ilgili bazı gerçekler, onun yeni hayatını tehlikeye atar. Film, zengin ve yoksul arasındaki sosyal farklılıkları, aşkı, dürüstlüğü ve hayatta kalma mücadelesini ele alır.

“The Three-Sided Mirror” (Üçgen Ayna), Jean Epstein’in yönettiği 1927 yapımı bir dram filmidir. Film, bir sanatçı olan Claude’un üç kadınla olan ilişkisini konu alır. Claude, hem eski sevgilisi Lucie’ye hem de iki yeni kadına, Rosita’ya ve Perla’ya ilgi duymaktadır. Bu üç kadın arasındaki ilişki, Claude’un sanatsal ilhamını ve hayatını etkiler. Film, aşk, sanat ve kadın figürlerinin ele alınmasının yanı sıra, görüntü, müzik ve ruh halleri gibi kavramları da kullanarak deneysel bir yaklaşım sergiler.

Abel Gance’ın yönetmenliğini yaptığı “Napoleon” filminin öyküsü, Fransız İhtilali ve Napolyon Bonapart’ın yükselişi dönemini anlatıyor. Film, Napolyon’un gençliğinden başlayarak İtalya’da zaferleri, Mısır seferi, hükümdarlığı ve sonunda yenilgisiyle sonuçlanan Waterloo Savaşı’na kadar hayatının önemli dönüm noktalarını ele alıyor. “Napoleon”, sinema tarihinde birçok yenilikçi tekniği içeren önemli bir epik film olarak kabul ediliyor. Bunlar arasında üçlü ekranda gösterim, renkli sekanslar, hızlandırılmış ve yavaşlatılmış çekimler gibi teknikler yer alıyor.

Abel Gance’ın 1918’de çektiği “The Tenth Symphony” adlı film, sanat ve müziğin gücüne odaklanan bir öyküdür. Film, genç bir besteci olan Jean’in hikayesini anlatır. Jean, bir müzik okulunda eğitim alırken, çırağı olduğu ünlü bir besteciyle tanışır. Onun etkisiyle, Jean’in müzikal vizyonu genişler ve kariyeri hızla yükselir. Ancak, savaşın patlak vermesiyle, Jean’in hayatı tamamen değişir ve müzik hayatının yalnızca küçük bir parçası haline gelir.

Abel Gance’ın yönettiği “The Wheel” filmi, Fransa’nın kuzeyinde bir madenci kasabasında geçiyor ve ana karakterimiz, genç bir kadın olan Sisifos’tur. Sisifos, iki adam arasında kalmıştır: biri, ona aşık olan bir madenci ve diğeri, ona refakat eden bir sirkçidir. Film, Sisifos’un seçimleriyle ve çevresindeki hayatla mücadelesiyle ilgili dramatik bir hikaye anlatıyor.

Jean Renoir’un yönetmenliğini yaptığı “The Little Match Girl” filminin öyküsü, Hans Christian Andersen’in aynı adlı kısa öyküsüne dayanıyor. Film, yoksul bir kızın kışın soğuk bir gecede sokakta çıplak ayaklarıyla satış yaparken başından geçenleri anlatıyor. Kız, açlık ve soğuktan ölmek üzereyken bir mucize yaşar. Renoir’un bu siyah beyaz filmi, insanlık ve umut üzerine güçlü bir hikaye anlatıyor.

Marcel L’Herbier’in yönetmenliğini yaptığı “The Living Dead Man” filminin öyküsü, yoksul bir adamın zengin bir kadınla evlenerek refah düzeyini yükseltme hikayesini anlatıyor. Ancak, adamın geçmişte işlediği bir suçun peşindeki bir dedektif, adamın kimliğini açığa çıkarmak için uğraşır. Film, sosyal sınıf farklılıkları ve suçluluk duygusu gibi temaları ele alırken, Fransız İmpresyonizmi’nin estetik özelliklerini de taşıyor.

Jean Epstein’in yönetmenliğini yaptığı “The Fall of the House of Usher” filminin öyküsü, Edgar Allan Poe’nun kısa öyküsüne dayanıyor. Film, çöküş halindeki Usher Ailesi’nin hikayesini anlatıyor. Roderick Usher, hasta kız kardeşi Madeline’in ölümünden sonra evine arkadaşı Philip Winthrop’u davet eder. Ancak, evde garip olaylar yaşanır ve karanlık sırlar ortaya çıkar. Film, gotik korku unsurlarını ve dönemin Fransız sinemasının belirleyici özelliklerini bir araya getiriyor. Epstein’in deneysel kamera teknikleri, filmin atmosferik ve rüya gibi hissettiren bir görünüm kazanmasına yardımcı oluyor.

Jean Renoir’in yönetmenliğini yaptığı “Nana” filminin öyküsü, Émile Zola’nın aynı adlı romanına dayanıyor. Film, Paris’te bir kabarede şarkıcı olarak çalışan ve zengin müşterilerle ilişkiler yaşayan Nana’nın hikayesini anlatıyor. Nana, kendini hayatın akışına bırakarak, para ve lüks arayışı içinde olan bir kadındır. Ancak, kendisine sadık olan bir hayranı ona gerçek aşkı gösterir. Film, toplumsal sınıf farklarına, kadınların güçsüzlüğüne ve erkek egemen dünyaya eleştirel bir bakış sunarken, dönemin Fransız sinemasının sanatsal ve deneysel yönlerini de yansıtıyor.

“Mother” (Anne), Jacques Feyder’in yönettiği 1925 yapımı sessiz bir dram filmidir. Film, 19. yüzyılın sonlarında, yoksul bir ailenin hayatını konu alır. Ana karakter olan Marie, genç yaşta dul kalmış bir annedir ve tek çocuğuyla zorlu bir hayat sürmektedir. Oğlu Paul, zengin bir kadının dikkatini çeker ve onunla bir ilişki yaşamaya başlar. Ancak, bu durum, Marie’nin hayatını daha da zorlaştırır. Film, aile ilişkilerini, zengin-fakir ayrımını ve toplumsal sınıf farklılıklarını ele alırken, annelik ve fedakarlık gibi temaları da işler.

“Le Brasier Ardent” (Ateşli Yıkım), Ivan Mozzhukhin’in başrolünde yer aldığı 1923 yapımı bir filmdir. Film, bir fabrika sahibi ile işçileri arasındaki sosyal ve ahlaki farklılıkların çatışmasını konu alır. Fabrika sahibi, işçilerin sendika kurma isteğine karşı çıkarken, işçiler de adaletli çalışma koşulları talep etmektedir. Film, sınıf ayrımcılığı ve adalet arayışını işleyerek bir toplumsal eleştiri sunar.

“L’inhumaine” (İnsanlık Dışı), Marcel L’Herbier’in yönettiği ve Jaque Catelain, Georgette Leblanc ve Philippe Hériat’ın oynadığı 1924 yapımı bir dram filmidir. Film, Paris’te yaşayan ünlü bir opera sanatçısı olan Claire Lescot’un hikayesini konu alır. Bir hayranının intiharının ardından, Claire, sanatı, sevgiyi ve toplumu sorgulamaya başlar. Film, sanat, aşk ve sosyal sorunlar arasındaki ilişkiyi ele alırken, kültür, zenginlik ve güzellik gibi unsurları eleştirir. Ayrıca, modernizm ve sanatın geleceği konularına da değinir.

J’accuse! (1919), I. Dünya Savaşı sırasında Fransa’da yaşayan bir grup insanın hayatlarını ve savaşın yıkımını konu alan bir dram filmidir. Film, savaşın korkunç etkilerini gösterirken aynı zamanda insanların hayatta kalma mücadelelerini, aşk ve dostlukları ele almaktadır. Yönetmen Abel Gance, savaşın dehşetini anlatmak için gerçek savaş görüntüleri kullanmış ve filmi sinemanın gücüyle insana bir mesaj iletmeyi hedeflemiştir.

Marcel L’Herbier’in yönetmenliğini yaptığı “L’Argent” filminin öyküsü, Émile Zola’nın aynı adlı romanına dayanıyor. Film, Paris’te yaşayan bir banknot baskı ustasının, sahte para üreten bir çetenin ağına düşmesini anlatıyor. Çete, adamın suçlu olduğunu iddia ederek onu hapse attırır. Adam, ailesinin hayatını düzeltmek ve suçsuzluğunu kanıtlamak için mücadele eder. Film, para ve güç arayışıyla insan doğasının çürümesini ele alırken, görsel açıdan da dönemin Art Deco stilini yansıtıyor.

Marcel L’Herbier’in yönetmenliğini yaptığı “Eldorado” filminin öyküsü, Paul Morand’ın “L’Homme pressé” adlı romanına dayanıyor. Film, Paris’te yaşayan zengin bir işadamının hayatını anlatıyor. İşadamı, zenginliği ve gücüyle beraber, yalnızlığa ve anlamsızlığa sürüklenir. Bir gece, onu bir kabareye götüren bir arkadaşı, hayatının yönünü değiştirecek bir karşılaşmaya neden olur. Film, dönemin Fransız toplumunun yozlaşmasını, tüketim kültürünü ve modernleşme sürecini eleştirirken, görsel açıdan da Art Deco stilini yansıtıyor.

Coster Bill of Paris (1922), Jacques Feyder tarafından yönetilen bir filmdir. Film, Paris’te yaşayan fakir bir taksi şoförü olan Bill’in hikayesini anlatır. Bill, patronu ve sevgilisi arasındaki çatışmadan kaçmak için işini kaybeder ve zorluklarla dolu bir maceraya atılır. Film, yoksulluk, aşk ve haksızlığın temalarını ele alır.